Yunan Mitolojisinde Tanrılar

Mitolojik tanrılar, genellikle fanilerle pek karışmamış, ayrı ve saf bir soydan gelen, doğa olaylarını yönetip insanların kaderini tayin eden, ölümsüz, doğaüstü varlıklardır. Tanrılar, erkek, dişi, çok cinsiyetli veya cinsiyetsiz olabilirler. Tanrıların dişi olanları "tanrıça" olarak nitelendirilir; "tanrı" denilenlerse çoğunlukla erkek olmakla birlikte bu bir şart değildir. Yunan mitolojisinde tanrıların kimisi doğrudan doğruya belirli bir şeyin kişileşmiş halidir. Örneğin Uranos gökyüzünün, Helios güneşin, Thanatos ölümün, Hypnos ise uykunun temsilidir. Kimi tanrılar ise bir şeyin temsili, ete kemiğe bürünmüş hali değil de o şeyin (mesela bir şehrin, halkın, kurumun, mesleğin, değerin vb.) koruyucusu, gözeticisi durumundadırlar. Örneğin demirci tanrı Hephaistos'a, tanrıça Athena ile birlikte, zanaatkarların koruyucusu gözü ile bakılır. Kimi tanrıların fonksiyonu ise bu kadar basit değildir. Örneğin tanrıların en hızlısı, en kurnazı olduğu söylenen haberci ve mucit Hermes, aynı zamanda hem hırsızların ve kumarbazların hem de tüccarların ve atletlerin tanrısı olabiliyor.

Yunan mitolojisinde tanrılar arasında belirli bir hiyerarşi bulunur, çünkü mitolojik tanrılar büyüklük veya güç bakımından birbirleriyle eşit değildirler. Kendisini tahttan indirecekler korkusuyla öz çocuklarını doğar doğmaz yutan babası Titan Kronos'un (zaman) elinden, daha doğrusu "midesinden" kurtulmayı başaran Zeus, onu bir de savaşta mağlup edince tanrıların kralı olmaya hak kazanmıştır. Bu yüzden, tanrıların mekanı olan Olympos dağının zirvesinde, yani kendisinin yanında hangi tanrıların bulunacağına karar verecek olan Zeus'tur. Benzer şekilde Zeus, bir tanrıyı görevinden alıp o görevi bir başka tanrıya verebilir, hatta ölümlü birine ölümsüzlük bahşederek onu hizmetine sokabilir. Fakat Zeus bu tür sorunlarla fazlaca uğraşmak zorunda kalmaz, bir yerde her şeyin sahibi olmanın tadını çıkarır. "Kral" ya da "baba" olmanın hakkını sorumluluk anlamında verdiği gibi, gönül işlerine ayıracak vakit de bulur.